PAGBABAGO TUNGO SA PAG-UNLAD

Ang Pilipinas ay isa sa mga bansang nakahanay sa mga bansang mahirap. Nararanasan naman natin itong lahat na mga Plipino. Halos walang pakundangan ang pagtaas ng mga bilihin. HYindi naman makakaila na isa ang Pilipinas sa mga nabigyan ng biyaya sa pagiging “mayaman” sa ating mga likas na kayamanan. Marami tayong mga magagandang tanawin at mga likas na kayamanan na tanging sito lang sa atin makikita. Oo, mayaman nga tayo sa mga mineral at likas na kayamanan ngunit patuloy pa ring dumadami ang mga nagugutom, walang trabaho at iba pang mga problemang pang-ekonomiya. Bakit pa tayonakakaranas nang kahirapan na kung tutuusin likas na mayaman tayong mga Pilipino. Dahil ba ito sa ating mga tiwaling opisyal ng gobyerno o baka sa kamangmangan nating mga Pilipino?!

Kahit anong sabihin natin talagang may sala ang parehong partido. Ang mga opisyal natin sa gobyerno na ating “tinitingala” ay may kinalaman kung bakit tayo nagkakaganito. Ang mga opisyanl natin ang may kapangyarihan sa pamamalakad at pangangasiwa sa bansa. Sila rin ang may sala kung bakit hindi naipapatupad ng maayos ang mga proyekto dahil nga sa ibinubulsa nalang nila ang pera ng bayan . Pera na dapat ay maibabalik sa mga mamamayan para sa ating ikabubuti. Ngunit, kahit ano pa rin ang gawin natin may kinalaman pa rin tayo kung bakit ganito ang nangyayari sa atin ngayon. Tayo pa ring mga Pilipino ang humahalal sa mga sinasabi nating mga “opisyal”. Dahil sa ating kamangmangan at pagkasilaw sa pera, tayong mga Plipino ay nagbulag-bulagan at pinabayaan na lamang ang mga palpak at di kanais-nais na pamamalakad ng gobyerno. Tayo na rin mismo ang may sala kung bakit tayo nakakaranas ng ganitong kapait na pamumuhay.

Kung kami lang ang papipiliin gusto naming maipanukala ang mahigpit na pagpapatupad ng lahat ng batas para sa ikauunlad ng bansa at ang edukasyon para sa lahat na siyang magiging susi sa pagputol ng kamangmangan nating mga Pilipino. Ang mahigpit na pagpapatupad ng mga batas ay sadyang nakabubuti para sa ating mga Pilipino. Katulad na lamang ng bansang Singapore. Dahil sa pagiging strikto nila sa pagpapatupad ng mga batas ay isa sa mga naging dahilan ng kanilang bansa para sa umunlad. Ang mahigpit na pagpapatupad ng mga batas ay mabuti siguro para maging disiplinado ang mga Pilipino. Sunod ay ang edukasyon para sa lahat. Hindi naman natin maikakaila na dahil sa kahirapan ay maraming Plipino pa rin ang hindi nakakapag-aral dahil sa kahirapan.Paano naman ang magiging kabukasan ng Pilipinas kung patuloy na dumarami ang hindi nakakapag-aral? Paano na ang ating bansa?! Ang sabi pa nga n gating pambansang bayani na si Dr. Jose Rizal, “ Ang kinabukasan ng Inang bayan ay nakasalalay sa kabataan”. Paano ang kinabukasan ng Pilipinas king hindi makkapag-aral ang kabataan? Hindi sapat na rason na dahil sa walang pera ay hindi makakapag-aral. Malaking pagkakamali kung hindi tayo makakapag-aaral.

Nasa sa atin na lamang ito kung gusto nating mapabago pa ang sitwasyon ng Pilipinas ngayon. Hindi pa huli ang lahat. May oras parati para sa pagbabago. Pagbabago tungo sa pag-unlad nating mga Pilipino. Kung sabay-sabay tayong nadapa, sabay-sabay rin tayong babangon.




_oAgnimak_

“BUHAY KATUMBAS NG KALAYAAN”

“Ipahandug-handog ang busong pag-ibig
At hanggang may dugo'y ubusing itigis;
kung sa pagtatanggol, buhay ay mapatid,
Ito'y kapalaran at tunay na langit!”

* Pag-ibig sa Tinubuang Lupa*
-andres bonifacio-

Ilang taon na ang nakalipas nang maganap ang isa sa pinakakasukdulang pangyayari sa kasaysayan ng Pilipinas. Nabuhay ang mga katutubo sa gitna ng gulo at naramdaman nila ang kapighatian habang naging tanging saksi sila sa madugong rebolusyon laban sa mga dayuhang mananakop. Dahil sa kadahupan ng buhay noon, namuhay ang mga Pilipino sa kahirapan at may takot sa kanilang kalooban. Takot na siyang kumuha ng kanilang kalayaan para mamuhay ng mapayapa at maayos sa kanilang lupang tinubuan. Ngunit lahat ng paghihikahos at pangamba ay nabahiran ng pag-asa ng may isang taong tumayo para ipaglaban ang karapatang pilit na ikinukubli sa kanila. Dahil sa isang taong ito, napawi ang mga pagdadalawang-isip ng mga katutubo na sumuko na sa labang kanilang naumpishan.

Sa panahon ng pananakop, hindi naging madali para sa mga Pilipinong Rebolusyunista na lumaban at ipagtanggol ang sarili laban sa mga mapaniil na mga mang-aapi. Dinanas nila ang hindi matawarang pagpapasakit at di-makatarungang pagmamalupit sa kanila. Napasailalim ang Pilipinas sa kagustuhan ng mga mananakop pero pilit silang lumaban. Namayani sa buong bansa ang walang tigil na labanan at rebolusyon. Pero hindi dito nagtatapos, mula sa lupon ng mga rebolusyunista ang isang matapang na katipunero ito na nga ang dakilang sa Andres Bonifacio.

Siya ay isinilang noong 1863 sa Tundo, Maynila. Sa kabila ng kahirapan ng kanilang pamilya ay nag-aral siya sa paaralan ngunit maagang nahinto. Bagamat hindi siya nakapagtapos, ay marunong siyang sumulat at bumasa at dalubhasa rin siya sa pagsasalita sa Wikang Kastila. Naulila siya nang maaga sa magulang noong 14 na taong gulang siya. Naging tindero siya ng rattan at pamaypay, nagtrabaho siya bilang clerk, sales agent at warehouseman para matustustusan ang kanilang gastusin sa kanilang pamilya. Siya ang tumayong magulang at haligi ng kanilang pamilya dahi siya ang panganay at ginampanan naman niya ito ng walang pag-aalinlangan. Mahilig siyang humiram ng mga libro at magbasa kasi para sa kanya para rin siyang nag-aaral. Lumaki siya ng mulat sa mga pangayayaring nagaganap sa bansa at nagkaroon ng pagnanais sa kanyang puso na ipagtanggol ang bansa at makamtan ang kalayaan na kanilang hinahangad.

Dahil dito sumapi siya sa La Liga Filipina na itinatag ni Jose Rizal. Ngunit ng mabuwag ang samahang ito, ay napag-isipan niyang bumuo ng panibagong lupon ng mga mamamayang siyang magiging boses at maghimagsik upang makamtan na ang kanilang inaasam-asam na kalayaan at ito'y tinawag nilang KKK (Kataastasang Kagalang-galangang Katipunan ng mga Anak ng Bayan). Siya ang naging puno ng samahang ito at binansagan siyang “Supremo” o “Ama ng Rebolusyon”. Upang mapanatili ang kaligtasan ng samahan ay ipinanatili nila itong sekreto subalit dahil na rin sa pagkasilaw ng isang Pilipino sa karangyaan ay isiniwalat niya ang lihim ng samahan at inilagay ang katipunan at ang buong bayan sa tiyak na kapahamakan. Dahil sa bilis ng mga pangyayari ay hindi nila inaasahang magkaroon ng rebolusyon. Nagpulong-pulong sa Balintawak at kalaunay tumungo sa Pugad Lawin at doo'y naghimagsik. Dito nagsimula ang rebolusyon ng 1896 na naging kauna-unahang rebolusyon sa Asya laban sa mga Europeo. Hindi natin maikakaila na marami siyang nagawa para sa ating bansa. Ngunit namatay siya ng trinaydor sa kamay ng kanyang mga kalahi na siyang kaniyang pinagtatanggol. Masasabi ba nating makatarungan ang kanyang pagkamatay????!!!!

Ibinuwis niya ang kaniyang buhay para sa Pilipino pero ang kapwa niya Pilipino ang siyang kumitil sa kaniyang buhay. Kahit hindi makatarungan ang kaniyang pagkamatay ay nagdulot ito ng pagkamulat ng mga Pilipino na lumaban kahit ang sarili na nilang buhay ang nakataya. Sumibol ang kanilang pagiging nasyonalismo at naisip nila na kailangan na nilang kumilos nang hindi pa mahuli ang lahat.

Para sa amin, kahit namatay siya ay kahit papano ay naipakita niya ang kaniyang pagmamahal sa kaniyang Bayang Sinilangan. Pagmamahal na walang makakatumbas kahit na ang kaniyang buhay. Hindi namin siya malilimutan sa isip at sa diwa dahil siya ay nagsilbing tatak ng pag-asa at kabayanihan na walang pag-aalinlangan at walang hinihinging kapalit sa kaniyang kagitingan.

-ΣΣΣ ἯὶйկṂḍҵṁḁṅ ΣΣΣ

ﭗﺾtigamanﭗﺾ

Rebolusyon : tungo sa tagumpay o sa kabiguan?

Hunyo ng taong 1896 nang inutusan ni Andres Bonifacio si Dr. Pio Valenzuela na bisitahin si Jose Rizal sa Dapitan at hingin ang kanyang opinyon ukol sa rebolusyon na maaaring maganap dahil sa kawalan ng pag-asa at pagkabigo ng mga reporma(ito ay naganap nang madakip si Rizal at maitapon sa Dapitan). Sinbi sa kanya ni Rizal na hindi marapat na magsagawa ng isang rebolusyon kapag mayroong kakulangan sa armas sa kadahilanang ang mga Espanyol ay kumpleto sa armas at ang pakikpaglaban sa kanila ay mangangahulugan lamang ng kabiguan.

Nasabi ito ni Rizal dahil naalala niya ang rebolusyon sa Cuba na nabigo dahil sa kakulangan sa armas. Natatakot siyang matalo ang mga Pilipino at tuluyan nang mawalan ng pag-asa sa pagtamo ng kalayaan sa bansa. Sa halip ay sinabi niya na ang pagtutulungan ng mga Pilipino, maging mahirap man o mayaman, ang susi sa tagumpay.

Nagkaroon ng kabiguan sa mga reporma dahil sa kahit na may mga Espanyol na opisyal na namulat sa mga tunay na pangyayari sa Pilipinas dahil sa mga panulat sa Sol ay tinatapatan ito ng mga panulat ng mga prayle sa kanilang sariling diyaryo. Isa pang dahilan ang katotohanan na ang mga grupong naitatag para gumawa ng mga reporma ay nabigo dahil sa kakulangan sa pondo para maisagawa ang kanilang mga plano. Isa pa ay nagkaroon ng selos at pagkainggit ang ilang mga miyembro kaya nagkahiwa-hiwalay at nabuwag ang mga asosasyon.

Ang mga dahilang ito parin ang naging dahilan sa pakabigo ng mga rebolusyon. Ngunit kahit na nabigo ang mga ito ay naging daan naman ito sa pagkamulat ng maramig Pilipino na lumaban, gumawa ng paraan at hindi matakot. Matatapang ang mga Pilipino noon para labanan ang mga mararahas na mga Espanyol at itaya ang kanilang sariling buhay para sa sariling bayan. Ngayon, hindi na mga dayuhan ang nang-aapi at nanloloko kundi an gating mga kapwa Pilipino. Kung may nagawa sila noon ay may magagawa rin tayo ngayon.

Kung ako si Rizal ay parehong sago tang aking ibibigay kay Pio Valenzuela. Magsimula ng isang rebolusyon kung ang lahat ay handa na, hindi para matalo kundi para magtagumpay. At kahit na mabigo paman, hindi sila nawalan ng pag-asa at patuloy parin na naghanap ng daan para matamo ang kanilang mithiin – ang matamo ang kalayaan.


- BAYSAY-